Pierwszy zapis nazwy Darowice pochodzi z 1437 roku i brzmiał Darowcze a 1508 roku Darowice. Najprawdopodobniej nazwa pochodzi od imienia starochrześcijańskiego Darofiej i była na prawach ruskich.

Darowice to wieś należąca do powiatu przemyskiego leżąca o 13 km na południe od Przemyśla. Wieś leży nad potokiem Malinowiec, który ma swe źródło na gruntach wsi Kniażyce, wpada do Wiaru we wsi Stanisławczyk.

Darowice oraz tuż obok leżąca wieś Koniuszki powstały w czasach przynależności tych ziem do Księstwa Halicko-Włodzimierskiego. Zastanawiające jest to, że wsie założono tak blisko siebie w czasach gdy osadnictwo dopiero się rozwijąło i miejsc na założenie wsi było pod dostatkiem. Jedynym wytłumaczeniem jest to że obie te wsie tworzyły początkow jeden organizm. Koniuszki były niewielką służebną osadą a jej mieszkańcy hodowali konie na potrzeby dworu książęcego w Przemyślu. Stąd być może pochodzi nazwa wsi. Koniuszki były własnością królewską i należała do starostwa medyckiego. Po włączeniu Rusi Halickiej do Polski Koniuszki włączono do dóbr królewskich.

Pierwszym właścicielem Darowic był Janusz Działosz. W XV wieku weszły w skład klucza kormanickiego należącego do Grochowskich. Od 1507 przeszły w ręce Fredrów.

Powiązania szlacheckie Darowic z królewskimi Koniuszkami były wyraźnie widoczne w XVII wieku. W dokonywanych wtedy ustrojach królewszczyzn zapisano nazwe Darowice alias Koniuchowie jednocześnie nie odnotowując wsi Koniuszki.

W 1558 roku wieś była podzielona na dwie części. Pierwsza mała - zagospodarowany 1 łan, mieszkał tam 1 ogrodnik. Druga część należała do Zofiii Grochowskiej i miała zagospodarowane 3 łany gdzie na 1/4 łana gospodarował pop. We wsi istniał młyn o jednym kole, mieszkał zagrodnik i 6 komorników.

W XVII wieku miały miejsce liczne najazdy Tatarów. Pierwszy w 1621 r. - Tatarzy spustoszyli całą wieś. W 1624 Darowice kolejny raz zostały zniszczone podczas czerwcowego napadu. Straty były nieznaczne natomiast wiadomo, że pozostało zaledwie 1/4 łana. W 1626 r. wieś po raz trzeci została najechana przez Tatarów, którzy spustoszyli 3 łany, spalili, młyn, cerkiew oraz gospodarstwa 4 komorników.

W XVII wieku Darowice nadal były podzielone na dwie części: królewskia i druga należącą do kasztelana lwowskiego Marcina Krasickiego - właściciela dóbr krasiczyńskich. W 1628 r. z powodu kolejnego najazdu tatarskiego część królewska Darowic została zwolniona z podatku. Druga część wsi należąca do kasztelana również została zwolniona z podatku ( prócz 1/4 łana ).

Pod koniec 1648 r. podczas Powstania Chmielnickiego Darowice oraz sąsiednie Kupiatycze zostały zniszczone. Zniszczenia wsi odnotowano także podczas "potopu szwedzkiego". Z powodu poniesionych strat po napadzie Szwedów w latach 1661- 1662 chłopi z Darowic wnieśli prośbę (jurnament) do grodu przemyskiego o zwolnienie z podatku.

W 1764 r. wieś ponownie stała się częścią klucza kormanickiego i stanowiła własność Podolskich. Potem majątek należał do Mariana Dębickiego.


W statystykach ludności z 1785 r. Darowice zamieszkiwało 184 grekokatolików, 10 -ciu wyznawców religii rzymskokatolickiej i 6 wyznawców religi mojżeszowej. Od 1880 r. Darowice należały do parafii rzymskokatolickiej w Niżankowicach grekokatolickiej w Kormanicach.

W pierwsze połowie XIX wieku właścicielem wsi był hrabia Bolesław Dunin, a w drugiej połowie XIX wieku Kajetan Michałowski.

W latach 1914-1915 podczas I wojny światowej znaczna część wsi uległa spaleniu. Według spisu z 1921 r. wieś liczyła 39 domów, 368 mieszkańców (w tym 329-ciu grekokatolików i 39-ciu rzymskokatolików)

W 1938 r. Darowice zamieszkiwało 455 Ukraińców, 40 Polaków i 5 Żydów. W 1945 r. nastąpiła deportacja większości mieszkańców pochodzenia ukraińskiego do U.S.R.R. (Ukraińska Socjalistyczna Republika Radziecka).

16 II 1946 r. oddział UPA (Ukraińska Powstańcza Armia) "Uderzeniowiec - 4" podpalił kilka domów położonych najbliżej granicy wsi, aby zamanifestować, że Ukraińcy w Polsce bojkotują wybory ZSRR.

10 IV 1946 r. bojówka SB (Służba Bezpieczeństwa) zrobiła we wsi zasadzkę na komędanta W.O.P. (Wojska Ochrony Pogranicza).

16 IV 1946 r. odbyła się kolejna wywózka na wschód.

10 V 1947 r. podczas akcji Wisła deportowano 36 osób pochodzenia Ukraińskiego na tzw. zmienie odzyskane. We wsi pozostało 122 osoby.

W Darowicach mieszkała także pewna liczba Ukraińców , wyznawców kościoła metodystycznego. W II 1946 r. zwierzchnik tego kościoła w Polsce próbował zapobiec ich wysiedleniu, ale bezskutecznie.

Przestrzeń posiadłości większej roli ornej wynosi 105, łąk i ogrodów 10, pastwisk 6. Przestrzeń posiadłości mniejszej roli ornej wynosi 257, łąk i ogrodów 31, pastwisk 34 morgi.

Obecny herb Koniuszek:

Obecny herb Darowic: